In Sarajevo, in de projectiecabine van een bioscoop, woont Sena; een vrouw die in dagelijkse eenzaamheid de projectie herhaalt van de weinige Joegoslavische films waarvan er kopieën zijn. Door een combinatie van stilte, de alledaagse gebaren van deze vrouw en de films die vanuit haar woonkamer worden geprojecteerd, ontstaat een film die is opgebouwd als een dag uit Sena's leven. Door de films die Sena projecteert, worden we meegenomen op een reis in zowel het collectieve als het persoonlijke geheugen. De film biedt een portret van intimiteit gekruist met een geschiedenis waarvan de cinema getuige is; een geschiedenis die Sena heeft bewaard.